Wie ben je écht?

Je bent een Ondernemer.
Een Leider.
Een partner, ouder, vriend of vriendin.

Je draagt rollen als een tweede huid.
Je doet wat er van je verwacht wordt.
Je bewijst. Je presteert.

Je hebt geleerd dat zichtbare waarde telt.
Dat erkenning komt van wat je dóét,
niet van wie je bént.

Dus bouw je voort.
Aan je succes.
Aan je status.
Aan de versie van jezelf die applaus krijgt.

Maar ergens, diep vanbinnen,
fluistert een stem die je negeert.

Niet de Ondernemer.
Niet de Leider.
Niet de rol die je speelt.
Maar de kern van wie je werkelijk bent.

Wie ben je nog als je niets meer bewijst?
Als je loskomt van verwachtingen?
Als je niet langer gevangen zit in patronen
die ooit werkten, maar nu knellen?

Durf je te luisteren?
Durf je stil te zijn?
Durf je niet langer geleid te worden door de buitenwereld,
maar door wat er vanbinnen leeft?

Want leiderschap zonder zelf-verbinding is slechts een rol.
Ondernemen en leiden zonder essentie is slechts een prestatie.
Levenskunst ontstaat pas als je écht jezelf durft te zijn.

En dat is geen makkelijke weg.
Het vraagt moed om los te komen van wie je dacht te moeten zijn.
Maar alleen dan kun je leiden en leven vanuit vervulling.

Wie ben jij, zonder je succes?